Međutim, u pitanju je doslovan prevod poruke koji od 2017. godine cirkuliše društvenim mrežama širom sveta.
Još tada su ove tvrdnje demantovale singapurske zdravstvene vlasti, budući da se pomenuto „upozorenje“ tada pojavilo među korisnicima društvenih mreža u južnoj i jugoistočnoj Aziji. Oni su tada objasnili da se „mačupo“ virus, ili virus bolivijske hemoragijske groznice, prenosi uglavnom kontaktom sa pljuvačkom, izmetom ili urinom zaraženih glodara, ali je registrovan samo u jednom delu sveta.
„Do danas su infekcije ovim virusom dokumentovane samo u Južnoj Americi“, navedeno je na sajtu vlade Singapura.
Ipak, dezinformacija je nastavila da se širi pa je došla i do Srbije. Prošle godine su je raskrinkali novinari portala AFP činjenice, ali je ovih dana ponovo aktuelizovana.
Ovaj portal prenosi reči istraživača sa Imperial koledža u Londonu, Andersona Britoa, koji navodi da virus ne bi ni mogao da preživi u tabletama.
„Porodica virusa kojoj pripada mapučo razmnožava se samo u vlažnom okruženju. Da biste ga reprodukovali u laboratoriji, morali biste da zarazite tečne supstance ili da nađete način da ih hidrirate jer su tablete paracetamola suve“, navodi Brito za AFP.
Osim toga, kako su utvrdili, paracetamol oznake P-500 se i ne prodaju u Srbiji ni u regionu. Na sajtu Agencije za lekove može se naći spisak registrovanih farmaceutskih kompanija čiji se paracetamol u različitim oblicima prodaje u apotekama u Srbiji. Kompanija Galenika je jedina na spisku koja proizvodi paracetamol u tabletama, ali on ne nosi oznaku P-500.
Kako se ova dezinformacija širi globalno, o njoj su osim pomenutih portala između ostalih pisali i američki Snopes 2017. godine, portal za proveru činjenica iz Indije AltNews, crnogorski CDM, kao i slični portali u Africi ili Južnoj Americi.
Mačupo virus je, navode istraživači sa Stenforda, otkriven sredinom prošlog veka u Boliviji kada je od groznice umrla petina stanovnika sela San Hoakin koje je bilo epicentar epidemije. Virus se, kako kažu, širi putem aerosola (kapljicama u vazduhu), hrane ili direktnim kontaktom sa telesnim tečnostima poljskog miša, koji je prirodni rezervoar ovog virusa.
„U San Hoakinu, virus se najefikasnije širio kada bi osušeni mišji urin sa prljavih podova domova bio podignut u vazduh tokom čišćenja i udahnut od strane ukućana“, ističu istraživači i dodaju da je prijavljeno nekoliko izveštaja o širenju sa osobe na osobu.
Simptomi uključuju groznicu, glavobolju, umor, krvarenja, a bolest ima visoku stopu smrtnosti – smrt može da nastupi i nekoliko sati od pojave simptoma.
